Robert Fabbri schreef met ‘Vespasianus’ een boeiende, vierdelige historische fictiereeks over het leven van de Romeinse keizer (69 tot 79 n.Chr.). Het eerste deel, Tribuun van Rome, verscheen in 2011, net als deze korte novelle die als een prequel op de reeks is bedoeld. Slechts op de laatste bladzijde van Broederschap van de kruising komt Vespasianus als zestienjarige jongen aan in Rome, zodat de band met de eigenlijke reeks flinterdun is.
Het voornaamste personage is nu Marcus Magnus, de patroon van de Kruispuntbroederschap Zuid-Quirinale. Deze criminele organisaties, voorlopers van de maffia, waren georganiseerd per wijk en leefden van beschermgeld, betaald door de handelaren en rijke reizigers. Zoveel is er echt niet veranderd in de loop van tweeduizend jaar geschiedenis, ook toen kochten bendes de politie (cohortes) om, maakten de handelaren prijsafspraken en waren de muren van de winkels ondergekalkt met seksueel en politiek getinte teksten.
Een bordeelhouder heeft problemen met een concurrerende bende Albaniërs uit een andere wijk die enkele van zijn hoerenjongens hebben ontvoerd, en doet beroep op Magnus, de patroon van zijn broederschap. Deze krijgt ook een dringend verzoek van zijn vriend, senator Gaius Vespasius Pollo (de oom van), om een pretoriaanse tribuun te vermoorden. Omdat dit onschuldige slachtoffer ook een bezoeker is van het jongensbordeel ziet Magnus een kans om ‘twee tunieken in één kuip te wassen’.
Daar waar de ‘Vespasianus’-reeks de nadruk legt op politieke intriges en de machtsstrijd van de hogere klasse met de bekende historische grote namen, schetst Broederschap van de kruising een goed beeld van Romeinse onderwereld. We krijgen een kijk op de gewone burger die vecht om te overleven in een wereld vol viezigheid en waar mooie slavenjongens koopwaar zijn in gore bordelen. Onwezenlijk is wel die toenmalige tolerantie ten opzichte van kinderprostitutie en pedofilie.
Door het formaat heeft deze novelle ook de beperking dat de personages niet echt ontwikkeld worden en de plot eenvoudig en rechtlijnig is. Voor de lezer van de ‘echte’ ‘Vespasianus’-romans biedt dit boekje geen meerwaarde. [Julien Schmit]

In de serie over keizer Vespasianus (69-79), waarvan inmiddels ook het vierde deel is verschenen ('Adelaar van Rome'*), heeft de auteur nu een 'voorafgaand' deeltje gepubliceerd. Het beschrijft letterlijk wat er voorafging aan de gebeurtenissen uit het eerste deel. Een bepaalde noodzaak daarvoor is niet aan te geven. Kennelijk had hij een intrige klaar liggen die niet goed in het hoofdverhaal paste. Het is een boeiend en visueel geschreven avontuurtje geworden. Een bordeelhouder krijgt het aan de stok met een concurrent en roept de hulp in van zijn beschermheer, een rijke senator. Dat blijkt de oom van Vespasianus te zijn. Die moet op zijn beurt een opdracht vervullen voor Antonia, de moeder van de latere keizer Caligula. Beide missies blijken gecombineerd te kunnen worden. Een officier van de Pretoriaanse garde wordt in de val gelokt, in dit geval een bordeel met jongens. Daar wordt vervolgens grote schoonmaak gehouden door ingehuurde krachten. Het leest allemaal vlot, laat heel wat zien van de Romeinse nachtscene, maar heeft voor de serie als geheel eigenlijk weinig betekenis. Vrij kleine druk.